در عملیات Parting and Grooving یا جداسازی و شیارزنی، امنیت فرآیند و بهره وری، دو جنبهی مهم هستند. با تنظیم و انتخاب صحیح ابزارها، می توان از مشکلات زیادی که در هنگام جداسازی برزو می کنند جلوگیری کرد. مشکلاتی مانند لکه ها و برآمدگی ها، شکستن ابزار، گیر کردن براده ها، پرداخت ضعیف سطح قطعات دارای شیارهای پیچیده، فشار نادرست مایع خنک کننده، اورهنگ های طولانی و سطوح بالای ارتعاش، که در نهایت ممکن است باعث خرابی قطعات گران قیمت شوند. برای جلوگیری از این مشکلات خاص و برای انجام موفقیت آمیز فرایندهای جداسازی و شیارزنی، لازم است توصیه ها و نکاتی رعایت شوند.
این ملاحظات اولیه شامل ملاحظاتی دربارهی شیار یا سطح، قطعه کار و دستگاه تراش می شود.
از جداسازی اغلب در تولید انبوه استفاده می شود. عملیات جداسازی معمولاً تنها بخش کوچکی از کل زمان ماشینکاری قطعه است و بنابراین معمولاً صرفه جویی زمان در آن اهمیتی ندارد. با این حال، پس از جداسازی مستمر، برخی از اجزا هنوز دارای ویژگی های اضافی هستند که باید در هنگام قرار گرفتن در اسپیندل فرعی، ماشین کاری شوند.
اگر تراشهها به دور قطعه بپیچند، میتوانند از بستن قطعه بعدی در اسپیندل فرعی جلوگیری کنند. در صورت وقوع این اتفاق، دستگاه یا ضایعات خواهد داد و یا متوقف خواهد شد. پیچیدن تراشهها به دور قطعه تمام شده میتواند در عملیاتهای متوالی (عملیات حرارتی، سوراخزدایی، مونتاژ و غیره) مشکلاتی ایجاد کند و سطح را از بین ببرد. از آنجایی که جداسازی معمولاً یکی از آخرین عملیات هایی است که بر روی قطعه انجام می شود، امنیت آن از اهمیت زیادی برخوردار است. زیرا اگر الماس در حین جداسازی بشکند، قطعه به احتمال زیاد از بین خواهد رفت که این ممکن است منجر به توقف طولانی مدت دستگاه شود.
چگونگی انتخاب الماس برای عملیات جداسازی
از آنجایی که امنیت فرآیند از اهمیت بالایی برخوردار است، ترجیحاً باید ابزاری با خنک کننده دقیق انتخاب شود. این کار باعث تخلیه تراشه ها، کاهش دما و سایش و بهبود سطح می شود. برای پایداری بهتر باید از ابزاری با کوتاه ترین اورهنگ ممکن و با گیره الماس ایمن استفاده کرد. هنگام جدا کردن یک قطعه، میله یا لوله، صرفه جویی در مواد و به حداقل رساندن نیروی برش اهمیت دارد. اینسرت باریک نیروهای برش کمتری ایجاد می کند و باعث صرفه جویی در مواد می شود. شکل الماس انتخاب شده نیز باید برای جداسازی طراحی شده باشد. این اینسرت های تخصصی، تراشه هایی تولید می کنند که باریک تر از شیار هستند و منجر به عملیات جداسازی همراه با کنترل خوب تراشه و پرداخت خوب سطح می شوند.
در شیارزنی، هدف بهره وری بالاست. دستیابی به امنیت فرآیند در شیارزنی خارجی معمولاً نسبت به فرایند جداسازی آسان تر است. این اجازه می دهد تا تمرکز بر روی بهبود بهره وری متمرکز شود، به خصوص برای شیارهای عریض، زیرا زمان بیشتری را صرف می کنند و تأثیر بیشتری بر کل زمان ماشینکاری قطعه نسبت به شیارهای کوچک می گذارند.
هنگام ایجاد یک شیار محوری بر روی پیشانی یک قطعه، انتخاب ابزار صحیح مهم است. شعاع خمشی شیار منحنی ابزار را تعیین می کند. تخلیه تراشه می تواند در شیار پیشانی به دلیل شیار منحنی، مشکل ایجاد کند. گیر کردن تراشه ها در شیار می تواند منجر به شکستگی الماس شود که امنیت فرآیند را به خطر می اندازد.
پروفایل تراشی برای ماشینکاری شیارهای پیچیده استفاده می شود و دسترسی به شیارها اغلب می تواند یک چالش باشد. پرداخت سطح و یکپارچگی سطح فاکتورهای مهمی هستند. به عنوان مثال، بسیاری از اجزای موتور هوافضا دارای شیارهای پیچیده با دسترسی دشوار و نیازمند پرداخت سطح برجسته هستند. شکل و جنس این اجزا باعث می شود که بهترین راه حل، شیارزنی پروفیل باشد.
اورهنگ های طولانی و تخلیه ضعیف تراشه دو مورد از چالش های شیارزنی داخلی هستند. برآمدگی های طولانی ممکن است منجر به مشکلاتی هم در پیچش و هم در ارتعاشات شوند. لرزش و تخلیه ضعیف تراشه می تواند باعث شکستگی اینسرت شود. مشکلات مربوط به تخلیهی تراشه نیز می تواند منجر به پوشش ضعیف سطح شود. رایج ترین فرآیند شیار زنی داخلی، شیارزنی شعاعی است، با این حال می توان از شیارزنی چندگانه و تراشکاری غوطه ور نیز استفاده کرد.